|
Afscheids toespraak
Afscheids toespraak
Dames en heren, broeders en zusters in Christus,
Namens de geloofsgemeenschap Verrijzenis des Heren en namens het bestuur van de RK Parochie Jacobus de Meerdere mag ik u vandaag het beste wensen voor uw toekomst.
Mijn naam is Wim Wijfjes en ik was enkele jaren vicevoorzitter van de toen nog Verrijzenis parochie. De voorzitter van de huidige locatieraad is vandaag helaas verhinderd. Ik zit in het bestuur van de stadsparochie als gebouwenman en ben verantwoordelijk voor beheer en verhuur van onze gebouwen.
Als verhuurder zijn wij tevreden met u geweest, u was een goede huurder. Er werd op tijd betaald en de boel werd netjes achtergelaten, waarvoor dank.
Maar er was wel iets meer tussen ons dan een huurcontract en gebruik van hetzelfde gebouw. Toen ik 45 jaar geleden (in 1968) mee stond te schrobben op deze uitgewassen grindbetonvloer, voordat het interieur er in zou komen, hadden veel RK mensen er moeite mee dat het gebouw niet de uitstraling en inrichting had die velen gewend waren in hun vorige parochiekerken. Maar we moesten aanpassen aan de nieuwe tijd en aan onze huurders. Er waren geen knielbankjes. De mis ging ook niet meer in het Latijn. Het Tweede Vaticaans Concilie lag nog vers in het geheugen. Het was wel wennen in het begin en later ook nog wel.
U kwam in een kerk waar een Maria-doek hing met kaarsjes. Een kruis met een corpus. En een dagkapel waar nog meer roomse zaken zichtbaar waren. De dienst kon niet uitlopen, anders stonden wij al voor de deur. En 9.00 uur was wel wat vroeg. Wij vonden dat de protestanten de kerk te warm wilden stoken. Wij waren nog die oude, nauwelijks te verwarmen, grote stenen gebouwen gewend. En later toen ook de Hervormde Gemeente erbij kwam wilde niet iedereen op hun meegebrachte stoelen gaan zitten.
Een protestants gebouw werd tegen onze kerk aangezet. En 11.00 uur was [voor ons] wel wat laat. En zo zijn er wel meer dingen bekend waar sommige mensen vanuit hun traditie en vanuit de theologische (dogmatische) verschillen moeite mee hadden. Dank dat u geduld hiervoor op kon brengen. Het werd gelukkig ook uw kerkgebouw.
We namen ook goede gebruiken van elkaar over. Bijvoorbeeld het koffiedrinken na de viering. Met handen schudden bij het uit gaan van de kerk. Ook zie ik soms protestantse mensen tegenwoordig een kaarsje opsteken dat hun gebed begeleid. En u zingt ook niet meer alleen op hele noten; het is niet meer alleen ‘psalmen galmen’. En u bent wat vrolijker als in het begin.
Maar vooral de oecumenische initiatieven zijn een waardevolle erfenis uit de afgelopen jaren. Kardinaal Alferink heeft deze kerk ingewijd in 1968. We zijn nu drie kardinalen en vier pausen verder. SOW [Samen op Weg] en later PGE [Protestantse Gemeente Enschede].
Vele dominees ouderlingen en diakens zag u komen en gaan, bij ons ging het net zo.
Veel kinderen zijn gedoopt in deze kerk, bij ons ging dat net zo.
Velen van u hebben voor lief en leed gedankt en gebeden in deze kerk, bij ons ging het net zo. U kon hier het woord van God horen en tot u door laten dringen, bij ons ging dat net zo.
Gods Volk onderweg. Natuurlijk, het gaat om de geloofsgemeenschap. Maar toch gaf dit 'Godshuis' u geborgenheid. Misschien sentimenteel maar kerk is ook een beetje het gebouw waar u samen kerk was. Schaalvergroting, fuseren, reorganiseren, herschikken, krimpen, samenvoegen, sluiten, opheffen, dicht doen, herbestemmen, slopen, verkopen. Het zijn allemaal heel moeilijke processen, bij ons gaat dat net zo.
U heeft al besloten om de huur op te zeggen, daarmee valt er een gat in onze begroting. We weten nog niet of deze kerk open blijft. De RK parochie zit in de beslissingsfase om vier kerken te sluiten en er drie over te houden
.
Ook zal in de toekomst de huidige parochie mogelijk verder worden uitgebreid. De toekomst is onzeker.
Kerkelijk steunpunt, padista [pastoraal diaconale statie], nabijheid, presentie, aanwezig in de wijk. Hoe zal het gaan?
Trekken we ons terug op ons eigen erf of treden we ook naar buiten. Wat is de toekomst. Investeren we nog in interkerkelijke acties. Of hebben we daar de kracht en moed niet meer voor. Onderzoek alles, maar behoud het goede. Het gebouw, het interieur, de stoelen, de weg, de parkeerplaats. Maar ook de vorm en invulling van de diensten, de liturgie, de nieuwe samenwerkingsverbanden.
U moet het allemaal onderzoeken. Maar het goede kunt u straks hopelijk terug vinden in een grotere geloofsgemeenschap die samen kerk wil zijn. Die hopelijk met opnieuw gevonden inspiratie en kracht weer kan laten zien dat u de weg niet kwijt bent maar Gods weg wilt gaan.
Ik hoop dat we elkaar in de toekomst zullen blijven ontmoeten. Dat willen we tot uitdrukking brengen met een klein presentje… zie foto hieronder.
Rest mij nog u te bedanken voor al het goede dat u ons gaf.
Vaia con Dios, a Dieu ga met God en het ga u goed.
|
22-11-2024
om
13:15 uur
.gif)
